By Daredevil
"Hindi ah!" ang nasambit ni Andrew sa kabila ng nararamdaman niyang kaba base sa nakita niyang seryoso ni Bryan.
"Umamin ka na. Tayo lang naman dalawa ang makakaalam."
"Sabi nang hindi..." ang pagtanggi pa rin ni Andrew. Iniwas na niya ang kanyang tingin sa kausap.
Ilang minutong niyang hindi narinig na nagsalita si Bryan. Dahil sa iniiwas niya ang tingin dito ay wala siyang ideya kung ano na itsura ng mukha nito. Medyo pinagpapawisan na siya sa mga oras na iyon dahil sa kaba.
At nabigla siya sa sumunod na ginawa nito.
"Relax lang nagagalit ka kaagad nagtatanong lang naman ako." ang pahayag nito sabay tawa ng malakas.
"Tignan mo sarili mo Andrew, para kang basang sisiw diyan. Ganyan ka pala kapag kinakabahan ka."ang pagpapatuloy nito.
Wala pa ring tugon si Andrew dahil sa pagtataka.
"Effective! ang natatawa pa rin nitong sambit. "Sorry Andrew kung natakot ka. Pero sa totoo lang wala namang problema sa akin kung sino ka pa o anuman ang sexual preference mo."
Tila naman nabunutan ng tinik si Andrew sa kanyang narinig. At sa mga oras din iyon ay mas lalo pa siyang humanga ka Bryan dahil sa pagiging maunawain nito sa mga tulad niya.
"Oh magsalita ka naman diyan." si Bryan nang mapansin ang pananahimik pa rin ni Andrew.
"Eh.... pano yan nalaman mo na, kaya maiilang at maasiwa ka na talaga niyan sa akin. Maiintindihan naman kita kung ganoon ang mararamdaman mo."
"Noon pa lang nung nasa Baguio tayo nahalata na agad kita dahil sa paraan ng pagtitig mo sa akin.At ngayong confirmed na, sobrang tuwa ko dahil may chance na talaga ako sayo."
Napaisip naman si Andrew sa huling sinabi nito. "Anong ibig mong sabihin? Anong chance ang pinagsasabi mo?" ang sunud-sunod nitong tanong.
"Na maging tayo. I know naman na attracted ka sa akin di ba. At gusto mo rin ako."
Hindi makapaniwala si Andrew sa naging pahayag nito. Wala kasi sa personalidad ng isang tulad ni Bryan ang magsabi ng mga ganoong bagay.
"Naglolokohan lang yata tayo dito." ang nasabi na lang ni Andrew. "Umayos ka nga sa daan ang tingin baka madisgrasya tayo."
Agad namang binalik ni Bryan ang atensyon niya sa pagmamaneho. Pero nakuha pa rin nitong humirit.
"Lahat ng sinabi ko sayo ay totoo Andrew. Kaya ngayon umamin ka na rin kung may feelings ka sa akin."
"Wala akong gusto sayo." ang agarang sagot ni Andrew.
"Puro ka na lang deny." si Bryan sabay buntung hininga. "Kailan mo pa kaya aaminin sa akin na gusto mo rin ako?"
Napansin naman niya ang mukha ni Andrew nang sulyapan niya ito. "Oh namumula ka na."
Agad namang inayos ni Andrew ang sarili. Nagpahalatang hindi naapektuhan sa mga tanong ni Bryan sa kanya.
"Oh sagot na. May gusto ka sa akin di ba?" ang tanong ulit ni Bryan sa kanya.
"Wala ano. Kaibigan lang ang tingin ko sa iyo."
"Talaga lang ah. Kaya pala hindi agad nakasagot sa tanong ko."
"Hindi ko lang inaasahan na magtatanong ka ng ganyan."
"Ganoon ba, pasensiya na kung nabigla ka. Hindi ko lang napigilan ang sarili kong magtanong."
"Ano daw, napigilan?" ang tanong ni Andrew sa kanyang sarili. "Ibig bang sabihin nito na naghihinala na siya sa akin. Naku dapat siguro na mag-ingat na ako."
"Oh anong iniisip mo diyan?" si Bryan nang mapansin ang pananahimik ni Andrew.
"Wala."
Napapailing na ngumiti si Bryan sa kanya.
______
"Ilang buwan na kayong magkasama, hindi mo pa rin siya napaamin?" ang tanong ni Michael matapos ikwento ni Bryan ang naging usapan nila ni Andrew kagabi.
"Mga tol, Kahit hindi niya sabihin ang totoo, alam ko naman na may gusto siya sa akin. But I cant understand kung bakit hindi niya iyon masabi-sabi sa akin eh." ang medyo naiinis na tugon ni Bryan. "Lahat na ginawa ko para sa kanya. Sinabi ko na rin na wala akong problema sa kanyang sexuality."
"Sa tingin ko tol, kailangan mo pang dagdagan ang efforts mo." si Troy.
"Ewan ko ba pero tama ka tol. Sa tingin niyo, ano pa ba ang mga dapat kong gawin?"
"Tol ikaw ba yan? Unbelievable, isang Bryan Luis Sebastian ang nagtatanong ng ganyan." ang natatawang kantyaw ni Michael sa kanya."
"Upakan kaya kita diyan. Seryoso na kaya ako." ang nakasimangot na tugon ni Bryan.
"Tol naman kasi, hindi bagay sa grupo natin ang magtanong ng ganun. Di ba nga expert tayo pagdating sa mga ganyang bagay." si Michael.
"Alam ko iyon. Pero iba na ang sitwasyon ngayon. Nakasalalay na dito ang future ko."
"Oh Sige na nga. Troy ano kaya ang pwede nating itulong sa kaibigan natin?"
"Iyan ang dapat nating pag-isipan." ang tugon naman ni Troy.
______
"Perfect!" si Andrew matapos icheck ang pinagawa niyang exercises kay Billy. Magkatabi silang nakadapa sa kama nito. "Ang galing mo na talaga Billy." ang pagpuri naman niya dito.
"Siyempre po magaling ang tutor ko." ang tugon ng bata.
Napangiti naman si Andrew. "Ikaw ha binobola mo ako."
"Totoo kayang magaling ka at matalino pa." si Bryan na pumasok sa kwarto. "Meryenda muna kayo."
"Wow, hamburger weeee!" ang masayang sambit ng bata matapos makita ang dala nitong pagkain. Napapangiti na lang si Andrew sa kainosentehan ng bata.
"Nakakatuwa talaga yang kapatid mo Bryan. Ni isang beses hindi ako binigyan ng kunsumisyon. At ang daling matuto." si Andrew habang pinapanood niyang kumain si Billy.
"Siyempre naman kanino pa ba magmamana yan. Alam mo na." ang sagot ni Bryan sabay turo sa kanyang sarili.
"Oo na lang. Sige ikaw na." ang nasabi na lang ni Andrew na medyo natatawa.
"Siya nga pala Andrew, sa inyo ulit ako matutulog ngayong gabi ah." ang pagpapaalam ni Bryan sa na ikinataka ni Andrew.
"Ha bakit na naman?"
"Basta."
"Hindi pwede kung wala kang sasabihing dahilan." ang pagtanggi niya.
"Andrew naman." ang tila pagmamaktol nito. "Sige na nga aaminin ko na. Gusto ko lang kasi na makasama ka."
"Aba di ka pa nakuntento? Halos araw-araw na nga tayo nagkikita."
"Hindi iyon. Gusto ko kasi na makatabi ka ulit."
Natigilan naman si Andrew sa kanyang narinig.
"Bahala ka." ang nasabi na lang niya. Sa loob niya ay may kilig siyang nararamdaman.
_______
Gaya nang napag-usapan ay sinabayan ni Bryan si Andrew pauwi. Nagdala naman siya ng isang bag na naglalaman ng ilang damit na kanyang gagamitin. Nagcommute na lang silang dalawa.
"Nandito na po ako nay, kasama ko po si Bryan." si Andrew pagkapasok ng bahay.
"Oh halina kayo at sumabay nang kumain." ang alok ng kanyang ina sa kanila.
"Good evening po nanay." ang magalang na bati ni Bryan sabay mano. "Tamang-tama po gutom na ako."
"Gutom ka na naman, kakakain lang natin kanina sa inyo ah."
"Eh, kumalam ulit ang tiyan ko eh, kainan na." si Bryan na umupo agad sa mesa at nagsandok ng kanin at ulam.
Napapangiti si Andrew sa mga pinapakitang asal ni Bryan.
"Ang sarap po ng sinigang niyo ah, the best to!" ang sambit nito na may kanin pa sa loob ng bibig. "Mas masarap pa sa luto ng mga maids namin sa bahay. Parang gusto ko nang dito tumira."
"Mabuti naman iho at nagustuhan mo sige, kain ka pa."
"Waaahhh.... ang takaw mo talaga Bryan." ang sambit ni Andrew. "At ikaw isang mayamang nilalang, gugustuhing tumira sa lugar na ito, unbelievable.
"Pwede naman ah. Tao rin naman ako gaya niyo."
"Ewan ko sa iyo. Hays ang takaw mo talaga!"
"Kung matakaw ako, dapat gayahin mo para tumaba ka naman. "
"Napagtripan na naman ang katawan ko." ang napapailing na si Andrew.
"Tama siya anak dapat magpataba ka naman, tignan mo si Bryan malusog na macho pa." ang nanay ni Andrew.
"Tama po kayo nay. Ang katawan kong ito ang aking asset na pang-akit ko sa iba kaya maraming nagkakagusto sa akin lalo na sa school." ang pagmamalaki nitong pahayag.
"Ayaw nga lang umamin ng iba jan." ang kanyang pagpapatuloy sabay tingin kay Andrew.
Hindi nakapagsalita si Andrew sa pagparinig na ginawa ni Bryan sa kanya.
"Grabe busog na busog ako." si Bryan habang hinihimas ang kanyang tiyan. Nasa sala sila at ang nanay na ni Andrew ang nagligpit ng kanilang kinainan.
"Ayan mawawala na yang mga abs mo magiging tabs na." si pangangantsaw ni Andrew sa kanya.
"Hindi mangyayari iyon. Alaga yata ng work-out sa gym tong katawan ko kaya never akong tataba. Mahirap na baka hindi mo na ako magustuhan niyan."
"Ano sabi mo? Hoy Mr. Bryan Luis Sebastian wag ka ngang masyadong assuming jan."
"Sus. Pakipot ka lang sabihin mo."
"Ewan ko sa iyo, tara matulog na nga tayo."
______
"Talagang nakaready ka ha." si Andrew nang mapansin ang suot na boxer ni Bryan nang hubarin ang short nito.
"Siyempre naman." si Bryan sabay hubad ng t-shirt.
"Kailangan pa ba talagang magtanggal ng t-shirt" si Andrew na agad umiwas ng tingin sa hubad katawan ng kausap.
"Siyempre naman. This is my asset nga di ba kaya dapat lang na ipakita ko ito."
"Ano ba ang pinaggagawa ng taong ito?" ang tanong ni Andrew sa kanyang sarili. Natutukso na kasi siya sa mga pinapakita nito.
"Ok, tulog na tayo." si Bryan at humiga na sa kama ni Andrew. "Higa na dito." ang utos niya kay Andrew.
"Tabi na naman tayo? Doon na lang ako sa kama ni nanay."
"No, dito ka kaya nga ako nakitulog para makatabi kita." ang sagot nito.
Natawa ng hilaw si Andrew. "Sige na nga, basta huwag mo lang ako dantayan ha."
"O sige yayakapin na lang kita."
"Lalong di pwede."
"Andrew naman, sa ilang buwan nating magkakilala ganyan ka pa rin kailap sa akin."
"Iyon na nga eh. Buwan pa lang wala pang taon. Siyempre di mo ko masisisi kung ganoon pa rin ako sa iyo."
"Hindi pa ba sapat yung mga ginagawa ko sa iyo. Sinusunod ko naman ang gusto mo. Nagpapakabait na ako at nakikisama sa inyo ni nanay, at kilala ka na rin ng pamilya ko."
"Basta Bryan, mahirap ipaliwanag."
"Kasi pilit mong tinatago ang nararamdaman mo."
"Ano namang alam mo sa nararamdaman ko?"
"Na gusto mo ako."
"Ikaw talaga Bryan. Ilang beses ko bang sasabihin na hindi nga."
"As always tatanggi pa rin siya. Halika na tulog na tayo." si Bryan na hinila ang braso ni Andrew.
Halos kalahating oras nang nakahiga ang dalawa sa madilim na kwarto ni Andrew. Nakatalikod si Andrew kay Bryan. Hindi naman siya makatulog sa mga oras na iyon.
"Sa ilang buwang magkasama tayo, talagang nagustuhan na kita Bryan. Pasensya ka na siguro kung hindi ko pa masabi sayo. Hanggang ngayon kasi may mga pag-aalinlangan pa ako." ang pagtatapat niya sa kanyang sarili.
Nasa kasagsagan siya ng pag-iisip nang biglang magsalita ang kanyang katabi.
"Gising ka pa ba Andrew?" ang tanong nito sa mahinang boses. Hindi siya sumagot sa halip ay pinakiramdaman lang niya ang susunod na gagawin nito.
"Tulog na yata." ang sabi nito nang wala itong narinig na pagtugon.
Naramdaman na lang ni Andrew ang malalaking braso na bumalot sa kanyang katawan.
"Payakap na lang ha." ang bulong nito sa kanyang tainga. Hindi pa rin siya gumalaw. Pinakinggan lang niya ang mga sumunod na sinabi nito.
"Alam mo Andrew, ang saya-saya ko talaga dahil nakatabi ulit kita. Gusto kong maulit lagi ito. Kung pwede nga lang ay habambuhay na."
Hinigpitan pa niya ang yakap kay Andrew at dinantay na ang kanyang mga binti.
Muli ay napangiti si Andrew sa kanyang narinig. Hinayaan na lang niya ang pagyakap ni Bryan sa kanya.
------------------------------------------
Part 16 - M2M Kwento
------------------------------------------
Kinaumagahan, naramdaman na lang ni Andrew ang pagkawala ng katabi sa kama kaya agad siyang bumangon.
Pupungas-punas at naghihikab siyang naglakad palabas ng kanyang silid. At sa pagbukas niya ng pinto ay napahinto siya nang marinig ang boses ng kanyang ina at si Bryan. Nagtago muna siya sa gilid para alamin kung ano ang pinag-uusapan nila.
"Hindi ako tututol kung anuman ang gusto mong gawin. Alam ko naman na mabait kang tao."
"Salamat po nay, hayaan niyo po na hindi ko kayo bibiguin." si Bryan.
"O sige iho, maiwan ko na muna kayo ni Andrew at pupunta lang ako ng Quiapo."
"Magsisimba po ba kayo?"
"Oo iho, isasama ko sana si Andrew, pero hindi na muna ngayon kasi nandito ka."
"Ganoon po ba? Sasama na rin po kami sa inyo ni Andrew."
"Aba e mas maganda kung ganoon. Sige iho gisingin mo na si Andrew."
Nacurious naman si Andrew kung ano yung pinagsasabi ni Bryan na agarang sinang-ayunan ng kanyang ina. Minabuti niyang tanungin na lang ito mamaya.
Agad siyang nagpakita sa kanilang dalawa. "Gising na ako. Tama ba yung narinig kong sasama ka sa amin ni nanay na magsimba?" ang tanong ni Andrew.
"Oo naman."
"Talaga lang, baka masunog ka pagpasok mo ng simbahan."
"Grabe ka naman Andrew, parang sinasabi mong masama akong tao."
"Ikaw ang nagsabi niyan ha."
"Itigil niyo na yan, mabuti pa at bilisan niyo na para hindi tayo tanghaliin." ang pagputol ng nanay ni Andrew sa usapan ng dalawa.
______
"Doon ka na sa likod bahay maligo, ako sa banyo para mabilis." ang sabi ni Andrew matapos ibigay ang twalyang gagamitin ni Bryan.
"Ako pa talaga ang maliligo sa labas?" si Bryan.
"Oo. Punta-punta dito tapos aangal ka jan."
"Hindi naman. Nag-aalala lang kasi ako."
"Ano yung inaalala mo?"
"Na may ibang taong manilip sa akin.Mabuti sana kung ikaw boboso ok lang, hihilain pa kita papasok sa loob." ang sagot nito sabay hagikgik.
"Siraulo ka talaga Bryan. Hindi naman ako bastos tulad mo."
"E di sabay na lang tayo maligo."
Sa sinabing iyon ni Bryan ay may naramdaman bigla si Andrew na kakaibang init. Aminado naman siyang pabor sa kanya iyon dahil makikita na rin niya ang kabuuan ng katawan nito na nagpapatuliro ng kanyang isipan.Ngunit pinili pa rin niyang magpigil.
"Ayoko. Hindi ako sanay maligo nang may kasama." ang pagtanggi niya para hindi mahalata na naapektuhan siya sa sinabi nito.
"Sayang naman. Sige na doon na lang ako sa likod-bahay."
Matapos maligo ay nagbihis na si Andrew.
"Iyan lang ang suot mo?" ang tanong ni Bryan nang mapansin nito ang bihis ni Andrew na medyo nangingitim nang puting t-shirt, maong na short at tsinelas.
"Ito talaga ang ginagamit ko pag nagsisimba."
"Ganoon ba e sobrang luma na niyan. Tapos hindi ka pa nakasapatos."
"Wala akong sapatos pang-alis. Sige lalabas na ako para makapagbihis ka na doon muna ako sa sala."
"Hintayin mo na ako dito." ang pagpigil ni Bryan sa kanya habang kinukuha ang kanyang damit na susuotin sa dala niyang bag kagabi. Nang makuha ay lumingon siya kay Andrew. Napansin naman niya ang pag-iwas ng tingin nito sa kanya. Tumalikod kasi ito at tumayo na tinungo ang bintana ng silid.
"Ikaw naman Andrew, ano pa bang ikinahihiya mo, pareho naman tayong lalaki."
Bumalik na si Andrew sa kama at umupo. Nang makita niyang nagtatanggal ng tapis si Bryan para suotin ang brief ay napatakip siya ng kanyang mukha. Pagkakataon na niya ito para makatsansing ngunit pinilit niyang pigilan ang sarili. Naririnig pa niya ang mahinang pagtawa nito.
Nanatili siya sa ganoong posisyon hanggang sabihin ni Bryan na tapos na siyang isuot ang damit. Hindi na naiwasan pang pagmasdan ni Andrew ang bihis nito na nag-aayos ng kanyang buhok. Naka puting polo shirt ito na hapit sa kanyang katawan at maong na pantalon.
"Kahit ano yatang ipasuot sa taong ito bagay sa kanya." sa isip ni Andrew.
At mas lalo siyang namangha sa nakita nang matapos ito sa pagbibihis. Mistulang isang modelo ang nasa harapan niya dahil sa tindig at porma nito. Mula sa out of bed style ng buhok hanggang sa suot na sapatos. Nakadagdag as kanyang kagwapuhan ang suot nitong shades. Amoy din niya ang mamahalin nitong pabango.
"Uy gising ka pa ba?" ang tanong ni Bryan na nagpabalik sa kanyang ulirat. Nasiyahan naman siya, dahil nakadagdag na naman siya ng pogi points kay Andrew.
"Obvious ba tignan mo dilat ang mata ko."
"Oo nga naman dilat na nakatitig sa akin. Ayaw mo pa kasing umamin na pinagpapantasyahan mo ako eh."
"Kapal mo talaga." ang nasabi na lang ni Andrew. Pilit pa rin ang pagtanggi niya kahit huli na sa akto.
Natawa na lang si Bryan sa kanya.
______
Matapos ang misa ay naunang umuwi ang ina ni Andrew. Si Bryan naman ay niyaya si Andrew na mamasyal sa mall. Pagkakataon na iyon para sa kanya na makapag "date" silang dalawa.
"Saang mall mo gusto pumunta?" ang tanong ni Bryan sa kanya habang naglalakad papunta sa sakayan.
"Hindi ko alam. Bahala ka na" ang sagot ni Andrew.
"Bakit hindi ka pa ba nakakapunta ng mall?"
"Sa tingin mo ba may oras pa akong gawin ang mamasyal sa ganoong lugar, sa estado ng buhay namin? Para sa aming mahihirap mas priority namin kung paano mapupunan ang kumakalam naming sikmura."
"Wow ang lalim yata nun ah. But I agree with you." Ang may pagkabilib na tugon ni Bryan sa pahayag ng kausap.
."At ngayon maswerte ka dahil mararanasan mo na ulit ang maglibang lalo na at kasama mo ako."
"Oo na. Salamat sayo ha." ang may ngiting sagot ni Andrew.
"Buti naman at ngumiti ka na ulit sa akin. Ang sarap sa pakiramdam na nginingitian ka rin ng taong gusto mo."
"Ganoon sige sisimangot na lang ako ulit." ang pagbibiro naman ni Andrew.
"Wag naman. Ang sakit sa damdamin nun."
"Biro lang." ang natatawa nang tugon ni Andrew.
Nagpatuloy silang dalawa sa paglalakad.
"Maiba ako, matao pala ang lugar na ito ano."
"Oo naman, dahil maraming mga tindahan at bangketa dito at siyempre malapit sa simbahan. Gusto mo bago tayo pumunta ng mall, libutin muna natin ang buong lugar?"
"Mainit na Andrew oh, pero sige para sa iyo magpapaaraw ako."
"Tama yan para umitim ka naman."
"Ok lang sayo? Baka ma turn-off ka na sa akin niyan pag nangitim na ako."
"Ewan ko sayo Bryan."
Habang naglalakad ay panay ang tanong ni Bryan sa mga nakikita niya doon na sinasagot naman ni Andrew. Nagtagal sila ng halos kalahating oras.
"Nakakapagod pala. Gutom ka na ba Andrew." si Bryan.
"Medyo."
"Sige tara alis na tayo. Ay teka."ang sambit ni Bryan nang mapansin niya ang mga matatandang nakaupo sa gilid ng simbahan. Tinanong niya si Andrew kung ano ang ginagawa nila.
"Mga manghuhula ang mga yan. Sila ang mga taong nagsasabi ng kapalaran ng isang tao sa hinaharap."
Bigla namang ngumiti si Bryan na tila may pumasok na ideya sa kanyang utak. "May naisip ako, pahula rin tayo. Tara!" ang pagyaya nito.
"Huwag na, hindi naman totoo ang mga yan." ang kanyang pagtanggi. Hindi kasi siya naniniwala sa mga hula.
"Wala namang mawawala sa atin diba? kaya tara na."
Hinatak siya ni Bryan patungo sa isang manghuhula na kasalukuyang nag-aayos ng mga baraha.
"Magandang tanghali po manang. Mag papahula lang po kami ng kasama ko." ang malugod na pagbati ni Bryansa matanda.
"Sige maupo muna kayo diyan. Sino gusto mauna sa inyong dalawa?" ang tanong ng manghuhula.
Nagkatinginan silang dalawa. "Ako na lang po muna." ang tila excited na pahayag ni Bryan.
"Sige ikaw muna, iho tutal gwapo ka naman." ang nakangiting sagot ng matanda.
"Kita mo Andrew pati si Manang naguwapuhan sa akin haha." ang tila pagyayabang naman niya.
Nginitian lang siya ni Andrew.
At sinimulan na ang panghuhula. Isa-isang nilapag ng matanda ang kanyang mga baraha sa mesa. Maya-maya lang ay tinignan na nito ang kanyang hinuhulaan na si Bryan.
"May kasintahan ka na ba iho?" ang pambungad na tanong nito sa kanya.
Tinignan saglit ni Bryan ang katabi niyang si Andrew bago sumagot. "Sa ngayon po ay wala pa Manang."
"Ganoon ba iho. Ayon kasi sa aking baraha ay magkakaroon ka ng kakaibang pag-ibig."
"Anong ibig niyo pong sabihin?"
"Pwede po bang pakilinaw niyo manang?" ang pagsingit ni Andrew na curious na sa sinasabi ng manghuhula.
"Ang pag-ibig na ito ang siya pa ring mananaig sa huli. Iyan lang ang masasabi ko."
Nabitin naman si Bryan sa sinabing hula sa kanya.
"Mayroon lang ako kaunting paalala sayo iho." ang pagpapatuloy ng matanda.
Ano naman po yun?" si Bryan ulit.
"May matitinding pagsubok ang darating sa buhay mo pati ng mahal mo."
Naging seryoso ang mukha ng dalawa sa narinig.
"Ngunit nakikita kong malalampasan mo iyon iho, at magiging maligaya pa rin kayo sa huli."
"Wow, buti naman kung ganoon." si Bryan na nakangiti nang muli. "Yung kasama ko naman po manang."
Muli ay isa-isang nipalag ng matanda ang baraha sa mesa.
"May minamahal ka na ba ngayon iho?" ang paunang tanong naman nito kay Andrew na sa mga oras na iyon ay hindi agad nakasagot.
Samantalang si Bryan naman ay naghihintay lang sa sasabihin ni Andrew. Sa totoo lang ay umaasa siya na sana umamin si Andrew ng nararamdaman nito para sa kanya.
"Wa...wala pa po Manang." ang simpleng sagot ni Andrew.
Nadismaya naman si Bryan sa kanyang narinig dito.
"Pero may nagugustuhan ka na ngayon di ba?" ang sunod na tanong ng manghuhula. "At hindi mo lang masabi sa kanya na mahal mo siya dahil may bumabagabag sayo."
Sapul kay Andrew ang sunod na sinabi sa kanya ng manghuhula.
"Ayon sa aking baraha ang pag-ibig mo sa kanya ang makapagbabago ng buhay mo iho."
"Ganoon po ba? ang tanong ulit ni Andrew. Ngunit sa isip niya ay marami siyang katanungan sa hula.
"Meron pa. Darating ang matinding kalungkutan sa buhay mo."
Hindi nagustuhan ni Andrew ang sumunod na sinabi ng manghuhula.
"Pero huwag kang mag-alala iho, pag-ibig lang ang susi upang makamit ang kaligayahan."ang makahulugang pahayag pa nito.
"Pwede po bang ipaliwanag niyo?" ang tanong ni Andrew.
"Iyon lang ang masasabi ko iho."
______
"Naniniwala ka ba sa sinasabi ng manghuhula?" ang tanong ni Andrew kay Bryan habang nag-aabang sila ng masasakyan.
"Wala namang mawawala kung papaniwalaan natin di ba. At least magiging guide natin iyon."
"Sa bagay tama ka. Pero nacurious ako sa hula sa iyo ha. Magiging kakaiba daw ang pag-ibig mo. Siguro iibig ka sa babaeng ubod ng pangit."
"Hindi yun ang nasa isip ko Andrew." ang sagot ni Bryan.
Napansin na lang ni Andrew na nakatingin sa kanya si Bryan sa mata. Lingid sa kaalaman ni Andrew na iniisip na ni Bryan na siya ang kakaiba niyang pag-ibig na di pangkaraniwan sa lipunan.
"Bakit ka nakatingin diyan?" ang tanong ni Andrew sa kanya.
"Wala. Yung hula naman sa iyo. May gusto ka na palang tao eh. Nililihim mo pa sa akin."
"Hula lang iyon Bryan."
"Alam kong totoo iyon. Bakit hindi mo na kasi sabihin sa kanya ang nararamdaman mo kung nakikita mo naman na gusto ka rin niya?" ang tanong ni Bryan. Nagpapahiwatig na siya sa mga oras na iyon.
"Sineryoso mo naman yung hula. Huwag na nating bigyan pa ng pansin yun." ang pag-aalibi na sagot ni Andrew.
"Pero yun daw ang makapagbabago ng buhay mo."
"Hindi naman ako naniniwala doon. Kuntento na ako sa buhay na meron ako ngayon. Pero sa totoo lang naisip ko yung isa pa niyang sinabi, na dadanas ako ng matinding kalungkutan. Sana hindi naman mangyari iyon ano."
"Kita mo e di naniwala ka rin." ang paghuli sa kanya ni Bryan. "Para sa akin lang ha, lahat naman ng tao ay darating sa punto na magiging malungkot sila. Siguro mga challenges iyon tungkol sa buhay pag-ibig mo"
"hmmm... Ewan ko ba."
"Pero bumawi naman ang manghuhula sa huli, magiging masaya ka ulit, siguro pag na overcome nyio ng mahal mo ang lahat ng challenges na iyon."
Nilapit naman ni Bryan ang kanyang bibig sa tenga ni Andrew. "Isipin mo na lang na ang pagmamahal mo sa akin ang magiging susi sa tunay na kaligayahan mo."
Natawa si Andrew sa narinig. "Assuming ka na naman diyan. Ikaw talaga."
"Pero hindi mo ba naisip na ako iyon? Eksaktong-eksakto kasi haha."
"Hay ewan ko sa iyo, tara na nga, oh ito na jeep."
"Taxi tayo ano?"
"Jeep na lang, mahihiluhin ako sa taxi eh."
"Bili muna tayo ng candy bago sumakay."
______
Nagdesisyon si Bryan na sa isang mall sa San Lazaro sila magpunta. Habang naglilibot sila ay napapansin ni Andrew ang mga taong nakatingin kay Bryan na ang karamihan ay mga estudyante na nakauniporme din marahil ay nag-aaral sa isang unibersidad din na malapit doon. Hindi na siya nagtaka pa, talaga namang agaw atensyon ito dahil sa itsura nitong artistahin.
Pumasok sila sa isang department store.
"Mamili ka na nang mga damit at pantalon na gusto mo." ang sabi ni Bryan sa kanila.
"Bibilihan mo ba ako, nakakahiya naman sa iyo."
"Oo naman, gusto ko kasing maging kaaya-aya ang itsura mo lalo na kapag kasama mo ako. At saka tigilan mo na nga yang hiya-hiya hindi bagay sa iyo."
"Hindi na kailangan Bryan." ang pagtanggi pa rin niya. Ayaw kasi niyang isipin nito na sinasamantala niya ang kabaitan na pinbapakita nito sa kanya.
"Kusang loob kong gagawin ito sa iyo. Please lang malulungkot ako kapag tumanggi ka pa. Sasakit na naman ang damdamin ko niyan." si Bryan sabay hawak sa dibdib na animoy nasaktan.
Napangiti naman si Andrew sa pag-arte nito. Ang cute kasi nitong tignan para sa kanya.
"Sige na nga. Salamat Bryan."
Si Bryan na pumili ng mga damit ni Andrew. Isa-isa niyang pinasukat sa kanya ang mga ito para alimin kung ano ang nababagay dito.
"Hindi ka naman mahirap pilian ng damit Andrew. May itsura ka rin naman kasi. Kung mag-aayos ka lang at magdagdag ng laman sa katawan mo tiyak magiging gwapo ka rin."
Lubos naman ikinatuwa ni Andrew ang pagpuri na ito ni Bryan sa kanya. Bukod kay Dina may ibang tao pa pala ang magsasabi sa kanya ng ganoon.
"At kapag nangyari iyon, tiyak mas magiging bagay tayong dalawa." ang paghirit pa ni Bryan.
Natawa si Andrew sa huli nitong sinabi. "Ikaw talaga Bryan."
Makalipas ang halos isang oras ay natapos na sila sa pamimili ng mga damit.
"Malaki na yata babayan mo niyan, pwede namang bawasan natin ito."si Andrew habang nakapila sila sa counter para magbayad.
"No, parang hindi mo naman ako kilala." ang pagtanggi ni Bryan. "Hindi naman mauubos pera ko nito dahil lang dito."
"Ay oo nga pala mayaman ka kasi."
"Kaya nga dapat umamin ka na gusto mo ako. Ano pa ba ang hahanapin mo, na sa akin na ang lahat. Gwapo, Macho, Mabait, Sweet at Mayaman."
"Aba lumakas yata ang aircon dito. Lumamig bigla. Tara bilisan na nga natin" ang pagbibiro naman ni Andrew sa kanya. Sa isip niya kasi ay may katotohanan naman talaga ang mga sinabi niya. Kumbaga may karapatan naman talaga siyang ipagyabang ang sarili nito.
"Andrew naman..." ang nasabi na lang ni Bryan na medyo natatawa.
Matapos bayaran ang lahat ay dumeretso ang dalawa sa foodcourt sa ibaba para kumain.
Itutuloy...
If you wish to share your own pinoy gay stories, you may send them at gaypinoystories@gmail.com.
We also value your privacy, if no author's or pen name provided, we will simply use "Anonymous" as the sender.
Thank you very much and we are looking forward to all your Pinoy M2M stories and other kwentong malilibog stories to share in our pinoy gay blog.
Post a Comment